Pijnstillers, antidepressiva, kalmeringsmiddelen en slaapmiddelen, zijn medicijnen die vaak worden gebruikt. Deze medicijnen worden in de regel tijdelijk voorgeschreven door een arts om pijn, stress, angst of slaapproblemen tegen te gaan. Omdat medicijnen zorgen voor verminderde activiteiten in de hersenen en in het centrale zenuwstelsel, is iemand die medicijnen gebruikt minder gevoelig voor prikkels van buitenaf. Een aanzienlijk deel van de mensen die medicatie krijgt voorgeschreven, gebruikt het middel langer dan nodig is door het ontspanningseffect. De werkzame stoffen in veel medicijnen werken zeer verslavend. Zelfstandig stoppen is vaak niet of nauwelijks meer mogelijk omdat in zeer korte tijd tolerantie kan worden opgebouwd. Er is in dat geval ook steeds meer medicatie nodig is voor hetzelfde effect en er is in dat geval sprake van een medicijnverslaving.

Wat zijn de meest verslavende medicijnen?

Tot de meest verslavende medicijnen behoren onder andere: opioïden, anti-epileptica en benzodiazepinen. Opioïden (opiaten) werken sterk pijnstillend. Onder deze categorie medicatie valt pijnmedicatie zoals: tramadol, morfine, oxycodon, fentanyl, methadon, dexamfetamine en codeïne. Anti-epileptica is een groep van medicijnen die overmatige ontlading van de hersencellen probeert te onderdrukken om epileptische aanvallen te voorkomen. Voorbeelden zijn: valproïnezuur, carbamazepine, fenobarbital en levetiracetam. Benzodiazepinen onderdrukken de hersenactiviteit waardoor je kalmeert of sneller in slaap valt. Onder meer: diazepam, lorazepam, temazepam, oxazepam en rivotril, behoren tot de groep van de benzodiazepinen.

Wat zijn de symptomen van een medicijnverslaving?

De kans is groot dat iemand is verslaafd als die last heeft van uiteenlopende symptomen. Een persoon met een medicijnverslaving neemt steeds vaker en eerder medicijnen in, voelt zich niet meer prettig zonder het gebruik van medicijnen, denkt niet meer zonder medicatie te kunnen slapen of leven, en wordt nerveus van het idee dat er onvoldoende medicijnen in huis zijn. Daarnaast komt iemand met deze verslavingsproblematiek warrig over en heeft die een gebrek aan concentratie, voelt die persoon zich extreem vermoeid en lui, worden emoties afgevlakt, ervaart diegene geen plezier of verdriet meer en is er geen energie voor dagelijkse activiteiten. Wanneer iemand is verslaafd aan medicijnen heeft die last van ontwenningsverschijnselen als die het medicijn niet gebruikt, zoals: trillen, spierpijn, misselijkheid, transpireren, prikkelbaarheid, rusteloosheid en angst. Als iemand probeert te stoppen, nemen klachten toe en wordt die onrustig.

Hulp bij een verslaving

Medicijnverslaving is een wijdverbreide aandoening die veel kapot kan maken en ernstige fysieke en psychische gevolgen kan hebben. Een in verslavingszorg gespecialiseerde GGZ-instelling is in staat om samen met de cliënt de weg naar herstel te bewandelen en te helpen bij het afkicken van een medicijnverslaving. Het plegen van een interventie bij een verslaving door de naaste omgeving van iemand die is verslaafd, is daarbij vaak de eerste stap. Mensen die kampen met een verslaving hebben vaak gewoon werk, houden er een sociaal leven op na en kunnen soms zelfs succesvol lijken. Daarom kunnen ze hun verslaving soms lang verborgen houden. Bovendien zal iemand die verslaafd is, dat in de regel lang ontkennen. Ondertussen draagt iemand die verslaafd is aan medicijnen een groot geheim met zich mee. Vaak zoekt iemand met een verslaving pas hulp als er niets meer te verliezen is. Vanzelfsprekend wil je dat voor jouw dierbare voorkomen. Dat is mogelijk door samen met een professionele verslavingsdeskundige een interventie te plegen.

Een interventie aanvragen

Iedere naaste van iemand die verslaafd is, kan een interventie aanvragen bij een gespecialiseerde GGZ-instelling. Een professionele interventionist kan de situatie benaderen als een neutrale derde partij, omdat die niet in dezelfde mate emotioneel betrokken is zoals de naaste omgeving van een verslaafde. Het is van groot belang om iemand in de kamer en in het voortraject te hebben die kalm kan blijven wanneer de emoties hoog oplopen. Tijdens een interventie komen de interventionist en de dierbaren samen om de verslaving van de persoon te bespreken en diegene aan te moedigen om een ​​behandeling te zoeken of naar een revalidatiecentrum te gaan.