De marterachtigen zijn een familie van dieren uit de orde van de roofdieren. De Latijnse naam voor deze orde is Carnivora, een naam je misschien herkent van het woord ‘carnivoor’, wat vleeseter betekent. En dat is niet toevallig, omdat ze niet vies zijn van een lekker stukje vlees. De leden van deze prominente dierenfamilie zijn over de hele wereld te vinden. Van de meest koude tot de heetste plekken van de aarde. Oké, leuk om te weten denk je nu, maar wat zijn dan voorbeelden van dieren die uit de familie van de marterachtigen komen? Nou, dan hebben we het bijvoorbeeld over hermelijnen (ook wel familie van de wezel), dassen, otters, nertsen en marters zelf. Naar de laatste diersoort is dus de hele familie vernoemen. Vroeger hoorden bij dit rijtje ook de stinkdieren, maar deze hebben tegenwoordig hun eigen familie gekregen. De marterachtigen zijn er dus met vele, en gedijen in allerlei verschillende soorten klimaten. Alleen in Australië zijn er van nature geen marterachtigen te vinden, net als op Antarctica. Maar wat maakt de marterachtigen uniek? Wat zijn hun onderscheidende kenmerken? En hoe verhouden ze zich tot elkaar?

Unieke kenmerken van de dieren

Om te beginnen, noemen we hier wat kenmerken die uniek zijn voor de marterachtigen. Zoals gezegd is de veelzijdigheid van deze dierenfamilie ontzettend omvangrijk. Het zal je dan ook niet verbazen dat de soorten dieren die tot de marterachtigen behoren, niet in alle gevallen veel op elkaar lijken. Toch zijn een aantal eigenschappen, zowel in uiterlijk als in gedrag die ze met elkaar delen. Ze zitten natuurlijk niet voor niets in dezelfde familie. De meeste dieren die tot de marterachtigen horen, produceren een zeer sterke geur (die voor mensen ongekend onaangenaam is) door middel van hun anaalklieren. Deze eigenschap komt zeer sterk terug bij het stinkdier en vormt dan ook de meest belangrijke attribuut dan dit beest. Verder hebben marterachtigen meestal vlijmscherpe hoektanden. Dat komt natuurlijk omdat het échte vleeseters zijn. Ze jagen dan wel op verschillende prooien (muizen, vis of andere prooidieren), de marterachtigen hebben met elkaar gemeen dat ze van vlees houden. De marterachtigen hebben meestal een vrij lang lichaam met korte pootjes, een dikke vacht en een opvallende staart. De vacht maakt de marterachtigen zelf overigens ook een prooi en wel voor de mens. De hermelijnen mantel van onze koning is misschien wel het meest bekende voorbeeld van hoe die verhouding in de praktijk tot uiting komt.

Marterachtigen en hun verhouding ten opzichte van elkaar

Binnen de familie is er natuurlijk ook een verhouding van de dieren die hiervan deel uitmaken ten opzichte van elkaar. In de familie van de marterachtigen zijn er, ten eerste een aantal onderfamilies. Om te beginnen zijn er de otterachtigen. Dit zijn, zoals de naam al suggereert, dieren die lijken op de otter. De zeeotter is wellicht het meest bekende van de marterachtigen die zich in de familie van de otters begeven. Daarnaast zijn er de dasachtigen. Hier zijn onder andere de varkensdas, de Aziatische das en de Europese das te vinden. Er zijn in de categorie van de marterachten nog meer onderfamilies die de naam ‘das’ dragen. Het is de meest voorkomende diersoort van al de marterachtigen. Tenslotte is er ook nog de wezel. De wezel is het kleinste roofzoogdier ter wereld. En, leuk om te weten omdat je het misschien niet zou verwachten: de vrouwtjeswezel weegt slechts 35 lichter dan een kleine veldmuis.

Marterachtigen in Nederland

Goed, we hebben dus gezien wat de algemene kenmerken zijn van marterachtigen en welke soort dieren er deel uitmaken van deze dierenfamilie. Maar hoe zit het eigenlijk met de aanwezigheid van deze soort in Nederland? Misschien heb je er al een paar voorbij zien komen in het hierboven opgenoemde lijstje die je van een wandeling door de natuur zou kunnen herkennen. De marterachtigen die in Nederland veelal voorkomen zijn de wezel, de hermelijn, de bunzing, de fret en de marter. Het spreekt voor zich dat niet alle dieren per se in de natuur voorkomen, omdat het ontstaan van sommige van deze marterachtigen inherent is aan de mening van de mens in het voortplantingsproces. De fret bijvoorbeeld, komt niet in de natuur voor omdat ze, net als honden en katten, bij uitstek gedomesticeerd zijn. Met andere woorden: zij kunnen niet of nauwelijks overleven zonder de mens. De bunzing daarentegen, komt veelvuldig voor in de natuur. Deze gemaskerde versie van de marterachtigen wordt tot 60 centimeter lang en houdt ervan om in de winter te schuilen in schuren. Het liefst in een lekker warme baal hooi.